BABASINDAN BEBESİNE!!!

En güvenilir yer!!!

İlk tanışma seninle… Ufacıktı ellerin, minnacık tutmaya kıyamadığım incinecek diye. Hele o kokun cennetten bir koku… Kıyamazdım öpmeye acıtırım yüzünü diye bebeğim. Neydi bu? Babalık mı yoksa başka bir şey mi? Ama içimde kopan bir şeyler vardı sana karşı anlatamadığım. Annemin bana hep dediği de benim bir türlü anlamadığım… “Baba ol ki benim kıymetimi bil! O zamana ancak beni anlarsın” dediği. Evet, bu olsa gerek babalık. Kıyamamak, hiçbir karşılık beklemeden sevmek ve bağrına basmak tüm zamanlarını onunla geçirmeye başlamak evde, her yerde…
Ve zamanla büyüyüşün ellerinin ayaklarının büyümesi… Kendini yuvarlayarak bir yerlere gitmen gözlerimin önünde başka bir sevgi tufanı, her hareketin başka bir mutluluk sebebi başka bir övünme kaynağı oldu benim için aslan oğlum benim…

Beni hep el üstünde tutan babam!!!

Seni ilk kıskanmaya başlayışım, benim olan tek insanı canım gibi sevdiğim bir tanemi yavaşça, çaktırmadan benden almaya başlaman. Ama olsun yine de kızamadım sana hiç. Çünkü sen benim bebeğimdin, benden bir parça idin, nasıl kıyabilirdim ki sana? Dilinle değil ama bedeninle bildirdiğin saflığın, tertemiz sevgin karşısında nasıl kızabilirdim ki sana. Onu da öğrendim seninle…
Ve sonraları baba, anne nerdesin, ababa nerde, baba gel, mama getir demelerin başka bir mutluluk vermeye başladı bana. O yürüyüşün kaçışın başka bir lezzetti. Anladım o zaman sen bizim merkezimize oturmuşsun ve biz senin ekseninde dönüyoruz.
Belki sana sevgimi hissettirmiyorumdur ve hissettiremeyeceğimdir ama şunu bil ki sen benim biricik oğlumsun ve hep öyle olacaksın.

En sevdiğim oyun arkadaşım!!!

Senden ilk defa ayrı kalışımı hiç unutmam biliyor musun? Anneannenle İzmit’e gitmiştin. Gideceğin akşam gözüme uyku girmemişti. Acaba bir şey olur mu, ne yapar orda diye baya düşünmüştüm. Oysaki zaten sana anneannen bakıyordu ve seni benden daha iyi tanıyordu. Ama yine de aklımdan çıkmadı bu sorular.
Ve sabah oldu sen gittin… Ev bomboş eve gidesim gelmedi. Her zaman Talha karşıda dursun da yatayım diyen ben eve gitmedim çünkü sen yoktun ve seni ilk defa bu kadar çok özledim…
Kısacası oğlum sen benim biricik oğlumsun, hiçbir zaman benim gözümde büyümeyecek ve hep o şımarık haliyle hatırladığım Zübeyir Talha’m olarak kalacaksın…




Seni seven baban

KAHRAMANIM!!!

EN DİP NOT: Başta eşim olmak üzere, çok sevdiğim babam, kayınpederimin ve tüm babaların (baba adaylarının) babalar gününü kutlarım...

Sizlere en güzel hediye eminim ki size hayran olan bu muhteşem çocuklardır... (yani hediye beklemeyin demenin diğer bir yolu...)

imza: Uçan Talha'nın Annesi :D